*سیاوش امیرشاهی
موبد ارداویراف پس از مصرف بنگ (حشیش) به عالم دیگر پا گذاشت. وی مشاهدات خود در بهشت و جهنم را در «ارداویراف نامه» نوشت که هنوز باقی است. این کتاب در واقع، باورهای زرتشتیان در آن عصر را انعکاس می دهد.
در ارداویراف نامه، بخش 41، بند 1-4 می خوانیم:
«دیدم روان مردی که مدفوع و نسا (=مردار) و ریمنی به خوردش می دادند و دیوان او را با سنگ و کلوخ می کوبیدند.
پرسیدم: این تن چه گناه کرد که روان او چنین پادافره گرانی را تحمل می کند؟
سروش اَهلَو و آذر ایزد گفتند: این روان آن مردم دُروَِندی است که بسیار به گرمابه شدند. آنان هیخر (=چرک) و نِسا به آب و آتش و زمین بردند و [مردمان]، اَهلَو به آن اندر شدند و دُروَند بیرون آمدند.»
یادآوری:
این دروغ بافی، ریشه در اعتقادات زرتشتی دارد که آب را نباید به هیچ وجه آلوده کرد.
منبع:
ارداویراف نامه، فیلیپ ژینیو، (Philippe Gignoux) ترجمه ژاله آموزگار، تهران: انتشارات معین، انجمن ایران شناسی فرانسه در ایران، 1384، ص 73
