*همینکه گفته می شود در اسلام برده داری وجود دارد، برخی می پندارند که اسلام همان برده داری در غرب را تأیید کرده است. حال آنکه برده در اسلام به معنای اسیر جنگی است و چون بردگان در کشورهای غربی اسیر جنگی نبودند از نظر اسلام برده نیستند و برده داران اصلی در غرب مجرمند. قبلا در این مورد سخن گفتیم.  
در اینجا راوایاتی را در مورد بردگان می آوریم تا زاویه ای دیگر نیز روشن شود.

احادیث
یک) رسول خدا(ص): کسی که شخصی آزاد را بفروشد توبه اش قبول نمی شود مگر او را دوباره آزاد گرداند. (مستدرک الوسائل، ج 13، ص 378)

دو) رسول اللَّه‏(ص): خدا را خدا را در مورد بندگانتان در نظر داشته باشید. از هر آنچه می خورید به آنها بدهید و از آنچه می پوشید به آنها بپوشانید. به کاری که توانایی ندارند مجبورشان نکنید. (مستدرک الوسائل، ج 13، ص 379)

سه) شخصی از امام صادق‏(ع) پرسید: آیا میان دو برده که برادر هستند یا مادر و فرزند هستند می توان جدایی انداخت؟ فرمود: نه، حرام است مگر خودشان بخواهند. (من لا یحضره الفقیه، ج 3، ص 219)

چهار) امام صادق‏(ع): هرکه به برده ای فحش بدهد شلاق می خورد. (تهذیب الاحکام، ج 10، ص 71)

پنج) رسول خدا(ص): خداوند هر گناهی را می بخشد مگر کسی که منکر مهریه شود یا مزد کارگر را ندهد یا شخص آزاد را بفروشد. (مستدرک الوسائل، ج 13، ص 378)

شش) امام علی‏(ع) در نامه به امام حسن(ع) چنین نگاشت: برده ها را نیکو تربیت کن. اگر یکی از آنها مرتکب جرمی شد، از او در گذر زیرا عفو با قدرت بهتر از کتک زدن به جاندار است. (کنز العمال، ج 16، ص 183)

هفت) خادمان امام ابوالحسن(ع) می گویند: آن حضرت به ما فرموده بود: هرگاه در حال غذا خوردن بودید و رسیدم، بلند نشوید مگر غذا خوردنتان تمام شود.
گاه می شد که آن حضرت بعضی از ما را صدا می زد، وقتی به او می گفتند که آنها مشغول غذا خوردن هستند، می فرمود: رها کنید تا غذا خوردنشان تمام شود. (بحار الأنوار، ج 74، ص 141)

هشت) امام علی(ع) یکی از بردگانش را تا سه بار صدا زد اما جواب نداد. حضرت نزد او رفت و فرمود: مگر صدایم را نشنیدی؟ جواب داد: بله. فرمود: چرا جواب ندادی؟ برده گفت: می دانستم که مجازات نمی کنی برای همین تنبلی کردم. حضرت فرمود: برو . در راه خدا آزادی. (تنبیه الغافلین، ص 347، ح 512)

نه) رسول اللَّه‏(ص): غذا و لباس برده باید در سطح معمول باشد و نباید به کاری که در توانش نیست، مجبور گردد. (کنز العمال، ج 9، ص 78)

ده) اگر بردگان، رسول خدا(ص) را به غذا دعوت می کردند، قبول می کرد. (کنز العمال، ج 7، ص 98)

یازده) رسول اللَّه‏(ص): از هر آنچه می خورید به برده هایتان بدهید و از هرآنچه خود می پوشید به آنها هم بپوشانید. اگر خلافی مرتکب شدند که نخواستید از آن بگذرید، آنها را بفروشید ولی مجازاتشان نکنید. (کنز العمال، ج 9، ص 73)

دوازده) ابراهیم بن عباس می گوید: هیچگاه ندیدم که امام رضا(ع) به بندگانش ناسزا گوید. هنگام غذا خوردن، بردگانش را نیز بر سر همان سفره می نشاند (جدا از آنها غذا نمی خورد) (بحار الأنوار، ج 49، ص 90)

سیزده) امام صادق‏(ع): رسول خدا(ص) فرمود: میخواهید بدترین مردم را به شما معرفی کنم؟ گفتند: بله ای رسول خدا.
یکی از آنها را کسی معرفی کرد که بنده اش را بزند. (بحار الأنوار، ج 74، ص 141)

چهارده) وقتی که تعدادی اسیر را آوردند پیامبر دستور فروش آنها را داد. سپس حضرت دید آنها گریه می کنند. حضرت فرمود: چرا آنها گریه می کنند؟ گفتند: آنها را از هم جدا کرده اند حال آنکه برادرند. فرمود: آنها را از هم جدا نکنید بلکه باهم بفروشید. (مستدرک الوسائل، ج 13، ص 374)

پانزده) رسول اللَّه‏(ص): هرکس کنیزی داشته باشد که او را خوب ادب کند و دانش به او بیاموزد سپس آزادش کرده به ازدواج در آورد، دو پاداش دارد. (السنن الکبرى ، ج 7، ص 128)

شانزده) روزی امام علی(ع) با غلامش قنبر به بازار رفت. حضرت دو پیراهن یکی به دو درهم و دیگری به سه درهم خرید و به قنبر فرمود: پیراهن سه درهمی را تو بردار. قنبر گفت: تو به منبر می روی و با مردم بیش تر سر و کار داری، سزاوار است پیراهن بهتر را شما بپوشید. حضرت فرمود: ای قنبر، تو جوان هستی و باید مانند جوانان باشی. من از خدا شرم می کنم لباسی بهتر از تو بپوشم. (بحار الانوار، ج 71، ص ص 144)

هفده) امام زین العابدین در هر ماه کنیزان خود را فرا می خواند و می فرمود: من پیر شده ام و قدرتِ بر آوردن حاجات زنان (آمیزش) ندارم. هر یک از شما می خواهد، او را شوهر دهم و اگر بخواهد، بفروشم و اگر خواهد، آزادش کنم.
اگر کسی می خواست به همین وضع ادامه دهد، حضرت می گفت: خداوندا، گواه باش. اما اگر یکی خاموش می ماند، به زنان دیگر می فرمود: از او بپرسید که چه خواهد؟ سپس به خواسته ی او عمل می کرد. (منتهی الآمال، مکارم اخلاق امام زین العابدین، ش 5 با تلخیص)

هیجده) شخصی از امام باقر(ع) پرسید: آیا می توان پشت سر برده نماز خواند؟ فرمود: ایرادی ندارد اگر به مسائل دینی آگاه است و آگاه تر از او در آنجا نیست. (کافی، ج 3، ص 375)

نوزده) از امام صادق‏(ع) پرسیدند: آیا گواهی برده جایز است؟ فرمود: بله. (تهذیب الاحکام، ج 6، ص 248)

بیست) ابومسعود انصاری می گوید: داشتم غلامم را می زدم که صدایی از پشت سر شنیدم که می گفت: بدان ابومسعود، بدان ابومسعود که قدرت خدا بر تو بیشتر از قدرت تو بر برده است.
وقتی به پشت سر نگاه کردم دیدم پیامبر(ص) است. گفتم: ای رسول خدا، او را برای خدا آزاد کردم. فرمود: اگر چنین نمی کردی، دری از آتش به روی تو باز می شد. (مستدرک الوسائل، ج 18، ص 29)

بیست و یک) امام صادق(ع): هرگاه برده و کنیز محصن (دارای همسر باشند و موقعیت برای آمیزش داشته باشند) زنا کنند سنگسار نمی شوند بلکه پنجاه ضربه شلاق می خورند. (تهذیب الاحکام، ج 10، ص 27)

بیست و دو) رسول اللَّه‏(ص): هرکه کنیزی داشته باشد که با او آمیزش کرده، اگر تا چهل شب با او نیامیزد، گناهکار است. (کنز العمال، ج 9، ص 86)

بیست و سه) از امام باقر(ع) یا امام صادق(ع) در مورد برده ای پرسیدند که امام جماعت عده ای می شود که به امامت او راضی هستند و بیش از همه قرآن می خواند. فرمود: ایراد ندارد. (تهذیب الاحکام، ج 3، ص 29)

بیست و چهار) رسول خدا(ص): بهترین شما خوشرفتارترین شما با بردگان است. (کنز العمال، ج 9، ص 76)