*دکتر فرهنگ مهر در کتاب "دیدی نو از دینی کهن"، صفحه 71 نوشته است:
«در اسلام هم الله نور آسمان ها و زمین دانسته شده است. در همه ادیان، نور نشانه خدایی است، بدون آن که نسبت آتش پرستی به آنان داده شود.»

پاسخ:  
یک) واژه ی «نور» تنها در مورد خدا به کار نرفته تا خیال کنیم از نظر اسلام، خدا همان نوری است که می بینیم. به عنوان نمونه در آیه ی زیر مراد از نور، قرآن است:
«اتَّبَعُوا النُّورَ الَّذِی أُنْزِلَ مَعَهُ أُولئِکَ هُمُ الْمُفْلِحُونَ؛ پیروان نورى که با پیامبر نازل شده، رستگارند» (اعراف، آیه 157)
در آیه ی زیر غرض از نور، ایمان است:
«اللَّهُ وَلِی الَّذِینَ آمَنُوا یخْرِجُهُمْ مِنَ الظُّلُماتِ إِلَى النُّورِ؛ خداوند ولى کسانى است که ایمان آورده‏اند، آنها را از ظلمتهاى (شرک و کفر) به سوى نور (ایمان) رهبرى مى‏کند» (بقره، آیه 257)
در حدیث های زیر نیز اموری، نور خوانده شده اند:
پیامبر(ص): العلم نور. (قرّه العیون، ص 438)
پیامبر(ص): الصَّلاهُ نورٌ. (صحیح مسلم: 1/ 203/ 1)
امام علی(ع): الفِکرَهُ نورٌ. (دستور معالم الحکم: 21)
پیامبر(ص): العَقلُ نورٌ (عوالی‏ اللآلی: 1/ 248/ 4)
امام علی(ع): الدِّینُ نورٌ. (غرر الحکم: 213)

دو) خود قرآن گواهی می دهد که خداوند قابل دیدن نیست در حالی که نور قابل رؤیت است:
«لن ترانی؛ هرگز مرا نمی بینی» (اعراف، آیه 143)
«لاتدرکه الابصار؛ چشم ها او را نمی بینند» (انعام، آیه 103)

سه) اگر خداوند واقعا همان نوری باشد که می بینیم، پیامبر و در پی او امامان(ع) سفارش می کردند که به نور احترام گذاشته شود حال آنکه چنین نیست و نور در نظر مسلمانان از احترام برخوردار نیست.

نتیجه:
در آیه ی «الله نور السماوات والارض» صرفا خداوند به نور تشبیه شده است یعنی وجودی آشکار و آشکارکننده ی غیر. اگر کسی گفت: «زید شیر است» به این معنا نیست که زید گوشت خوار است؛ یال دارد و با چهار دست و پا راه می رود و… بلکه یعنی از نظر شجاعت مانند شیر است

دیدی نو از دینی کهن، صفحه 71